Η λογιστική της παγκοσμιοποίησης και η λογική της ιστορικής εναντίωσης

Περιγραφή

«…Διανοούμενοι και ηγεσία, διότι η παγκοσμιοποίηση προϋποθέτει την επικράτηση του τύπου εκείνου ψευδεπίγραφου “διανοούμενου”, ο οποίος είναι απλό ενεργούμενο της εξουσίας, μηχανικός της ετεροκατεύθυνσης και ποδηγέτησης των μαζών -αντιδραστικός “λειτουργός του εποικοδομήματος” όπως έλεγε ο Αντόνιο Γκράμσι.

Γλώσσα και ελληνικότητα, διότι η παγκοσμιοποίηση προϋποθέτει την πολιτιστική ισοπέδωση, που σημαίνει πριν απ’ όλα καταστροφή των εθνικών γλωσσών, που αποτελούν βασικότατο πόλο αντίστασης και ανάσχεσης κατά της πολιτιστικής εκβαρβαριστικής ομογενοποίησης. Παγκοσμιοποίηση και νέα τάξη πραγμάτων, διότι η παγκοσμιοποίηση δεν νοείται ως οικουμενισμός ή διεθνισμός, αλλά αποσκοπεί στην εμπέδωση της επικυριαρχίας του μεγάλου αμερικανικού “αδελφού” στο διηνεκές, το σταμάτημα της Ιστορίας και το τέλος των ιδεολογιών, όπως άλλωστε, απερίφραστα και κυνικά, διακηρύσσεται από τους ευαγγελιστές του σύγχρονου ιμπεριαλισμού».