Επτά Επί Θήβας

Αισχύλος

Τραγικός ποιητής, 6oς - 5ος αι. π.Χ.

Ο Αισχύλος, ο αρχαιότερος των τριών τραγικών, γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 525 π.Χ. Πήρε μέρος στους Περσικούς πολέμους, στον Μαραθώνα, στη Σαλαμίνα και τις Πλαταιές. Το 484 π.Χ. κέρδισε το πρώτο έπαθλο σε θεατρικούς αγώνες, για να ακολουθήσουν δώδεκα ακόμα νίκες του. Το 465 π.Χ. ηττήθηκε από τον νεότερό του Σοφοκλή και πικραμένος έφυγε στη Σικελία, όπου πέθανε το 456 π.Χ. Ο Αισχύλος χαρακτηρίζεται ως ο Πατέρας της Τραγωδίας. Ήταν άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος και έδωσε στα έργα του έναν τελετουργικό χαρακτήρα, παρουσιάζοντας τους ήρωες ως υποκείμενα μιας συμπαντικής νομοτέλειας που καθορίζει την πορεία τους. Κατά τον Αριστοτέλη, ο Αισχύλος ήταν αυτός που δημιούργησε τη μορφή της τραγωδίας. Αύξησε τον αριθμό των ηθοποιών από έναν σε δύο και εισήγαγε τον διάλογο, που επιτρέπει την ερμηνεία και την μελέτη των προσώπων. Επίσης ελάττωσε τον αριθμό των μελών του χορού από πενήντα σε δώδεκα. Έδωσε στον χορό έναν ρόλο συνδεδεμένο με το θείο, ενώ οι κεντρικοί ηθοποιοί είναι βαθιά ανθρώπινοι. Ο μεγαλοπρεπής λόγος του εμπνέει το αίσθημα του δέους και του υψηλού. Η παράδοση  αποδίδει στον Αισχύλο περισσότερα από εβδομήντα έργα, από τα οποία σώζονται επτά πλήρη, που ανήκουν στην εποχή της ωριμότητάς του, καθώς και αρκετά αποσπάσματα. Tο πρώιμο έργο του δεν έχει διασωθεί.