Εισαγωγή στον Νεοπλατωνισμό (7 τόμοι)

Περιγραφή

Ο όρος «νεοπλατωνισμός» δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα για να δηλώσει την τελευταία φάση του αρχαίου πλατωνισμού, που περιελάμβανε στοιχεία πλατωνικής φιλοσοφίας, μυστικισμού και θρησκείας, και έγινε η κυρίαρχη φιλοσοφική τάση μέχρι το τέλος της αρχαιότητας.

Με έμπνευση από τη σχολή σκέψης του Πλάτωνα, οι Νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι βρέθηκαν στο μεταίχμιο ανάμεσα σε δυο εποχές: τον αρχαίο κόσμο που έσβηνε, και την εποχή του χριστιανισμού που ανέτειλε.

Ο Νεοπλατωνισμός υπήρξε ένα δυνατό φιλοσοφικό κίνημα με θρησκευτικές αντιλήψεις, με ερμηνευτικά στοιχεία βασιζόμενο στην πλατωνική και αριστοτελική φιλοσοφία αλλά συγχρόνως εισάγει ένα νέο τρόπο σκέψης, κρίσης και ερμηνείας, πέραν της υπάρχουσας φιλοσοφίας.

Οι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι συγκρούστηκαν συχνά με την χριστιανική σκέψη, προσέγγισαν όμως περισσότερο από ποτέ την ιδέα του «Ενός». Ο σκοπός της φιλοσοφίας για τους νεοπλατωνικούς είναι η μυστικιστική ένωση της ανθρώπινης ψυχής με τις ανώτερες υποστάσεις και κυρίως το Εν. Όπως στον Πλάτωνα και τον Σωκράτη, έτσι και στους Νεοπλατωνικούς η φιλοσοφία είναι τρόπος ζωής.

Η σειρά «Εισαγωγή στον Νεοπλατωνισμό», στην οποία περιλαμβάνονται το αρχαίο κείμενο, νεοελληνική μετάφραση και σχολιασμό, αποτελείται από 7 τόμους. Πιο συγκεκριμένα περιλαμβάνει :

1. Περί θεών και κόσμου, Αποσπάσματα, Άπαντα – Αττικός, Σαλούστιος 
2. Υπόμνημα εις τα Πυθαγορικά Χρυσά έπη, Περί προνοίας Άπαντα – Ιεροκλής
3. Προτρεπτικός επί φιλοσοφίαν, Άπαντα 2 – Ιάμβλιχος
4. Περί αγαλμάτων, Κατά χριστιανών, Άπαντα 1 – Πορφύριος
5. Περί του εν Οδυσσεία των νυμφών άντρου, Προς Μαρκέλλαν, Αφορμαί προς τα νοητά, Άπαντα 2 – Πορφύριος
6. Εννεάς Δ΄, Άπαντα 4 – Πλωτίνος
7. Στοιχείωσις θεολογική, Άπαντα 14 – Πρόκλος