Πλάτων

Ο Πλάτωνας γεννήθηκε περί το 427 π.Χ., γόνος επιφανούς Αθηναϊκής οικογένειας. Έλαβε σπουδαία παιδεία και γνώρισε τα ελληνικά φιλοσοφικά ρεύματα. Αυτός όμως που διαμόρφωσε καθοριστικά την ηθική και πνευματική του υπόσταση ήταν ο Σωκράτης, με τη ζωή του, τη φιλοσοφία και τον θάνατό του. Ο μεγάλος φιλόσοφος ήταν αιτία να στραφεί ο νεαρός Πλάτων στη φιλοσοφία, και η Σωκρατική εννοιολογία αποτέλεσε βάση για τη δημιουργία της κατοπινής Πλατωνικής θεωρίας των Ιδεών. Ο Πλάτωνας ερμήνευσε βαθύτατα τον Σωκράτη ως άνθρωπο και διδάσκαλο, και αποτύπωσε την προσωπικότητά του σε πολλά έργα του.

Ταξίδεψε στην Αίγυπτο, την Κυρήνη και τη Μεγάλη Ελλάδα, όπου προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να εφαρμόσει τις πολιτικές αρχές του στην οργάνωση των ελληνικών πόλεων της Σικελίας. Το 387 π.Χ. ίδρυσε στην Αθήνα την Ακαδημία, περίφημο κέντρο της φιλοσοφίας και των Μουσών, που διατηρήθηκε σχεδόν δέκα αιώνες, μέχρι τους χρόνους του Ιουστινιανού. Ο Πλάτων αφοσιώθηκε στη διδασκαλία ως τον θάνατό του, το 348 π.Χ.

Σε αντίθεση με το έργο πολλών άλλων στοχαστών της αρχαιότητας, τα έργα του Πλάτωνα σώζονται ως σήμερα ακέραια. Όλα σχεδόν ανήκουν στο είδος του διαλόγου (πλατωνικός διάλογος), που αναδεικνύει τον Πλάτωνα όχι μόνο ως κορυφαίο φιλόσοφο, αλλά και ως αληθινό ποιητή. Τα πιο γνωστά έργα του είναι η Απολογία, το Συμπόσιο, η Πολιτεία, ο Φαίδων, και άλλα. Η φιλοσοφία του -ηθική, οντολογική, πολιτική- είναι το θεμέλιο του ιδεαλισμού.