Πίνδαρος

Ποιητής, 5ος αι. Π.Χ. Ο Πίνδαρος, ένας από τους μεγαλύτερους λυρικούς ποιητές της αρχαίας Ελλάδας, γεννήθηκε περίπου το 518 π.Χ. στη Βοιωτία (Κυνός Κεφαλές) και πέθανε το 438 π.Χ. Στο έργο του εξέφρασε με μοναδικό τρόπο την ένταση και τη μεγαλοπρέπεια των αθλητικών αγώνων. Ο Πίνδαρος προερχόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Φοίτησε στην Αθήνα και στη Σικυώνα, όπου διδάχθηκε τη μουσική και την ποίηση από τους καλύτερους δασκάλους της εποχής του. Ανάμεσα στους δασκάλους του ήταν ο μουσικός Αγαθόκλης και ο ποιητής Κόμης της Σικυώνας. Ο ίδιος ειδικεύτηκε στους επινίκιους ύμνους, γνωστούς και ως "Επινίκια", τα οποία ήταν ύμνοι που συνόδευαν τις νίκες των αθλητών στους πανελλήνιους αγώνες, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Τα έργα του Πίνδαρου περιλαμβάνουν 45 Επινίκια, εκ των οποίων σώζονται 14 Ολυμπιόνικοι, 12 Πυθιόνικοι, 11 Νεμεόνικοι και 8 Ισθμιόνικοι. Εκτός από τα επινίκια, έγραψε θρήνους, παιάνες, και άλλες λυρικές συνθέσεις. Τα Επινίκια του Πίνδαρου διακρίνονται για την πλούσια γλώσσα, τις πολύπλοκες μεταφορές και τις αναφορές στη μυθολογία. Επικεντρώνονται στις αρετές του νικητή, συνδέοντας τις νίκες του με την εύνοια των θεών για τον ίδιο ή για την οικογένειά του. Ο Πίνδαρος έχαιρε τέτοιας εκτίμησης στην αρχαιότητα που λέγεται πως, όταν ο Αλέξανδρος κατέκτησε και κατέστρεψε τη Θήβα, που είχε επαναστατήσει εναντίον της μακεδονικής ηγεμονίας, έδωσε εντολές ώστε η οικία του Πίνδαρου να διασωθεί, μαζί με τον ναό του Ηρακλή.