Αριάδνη: μια γυναικεία φωνή στην ανδροκρατούμενη μυθολογία

Κείμενο: Εύη Γεροκώστα, μεταφράστρια του ιστορικού μυθιστορήματος Αριάδνη, της Jennifer Saint

Πέντε αισθήσεις και μια φωνή

Η Αριάδνη οσμίζεται.

Οσμίζεται την αλμύρα του κορμιού και του τόπου της.

Τον ιδρώτα των αθλητών στους αγώνες.

Τον φόβο των νέων που θα θυσιαστούν για χάρη του αδελφού της.

Την επιθυμία της να ξεφύγει από τη μοίρα της.

Το ξεραμένο αίμα στον Λαβύρινθο.

Η Αριάδνη βλέπει.

Βλέπει την αδερφή της την Φαίδρα να γίνεται γυναίκα.

Τη μάνα της την Πασιφάη να χάνεται, μέρα με τη μέρα.

Τον πατέρα της, που είναι τυφλός στην ψυχή.

Τον Δαίδαλο, που μαζεύει πούπουλα και λιώνει κερί.

Το μέλλον της, όνειρο που θολώνει.

Η Αριάδνη αγγίζει.

Αγγίζει τα πλακάκια που αγκαλιάζουν τα βήματά της όταν χορεύει.

Τα κουρέλια της αγαπημένης της υπηρέτριας, κόκκινα από το αίμα.

Την άμμο της Νάξου, που την καλοδέχεται κι ας μην το νιώθει από την πρώτη στιγμή.

Το δέρμα του Θησέα, που θέλει να το κάνει ένα με το δικό της.

Το κεφαλάκι του Αστερίωνα, τη μέρα που γεννήθηκε για να σκοτώνει.

Η Αριάδνη γεύεται.

Γεύεται τα κατακόκκινα σταφύλια που της σβήνουν την δίψα για νερό.

Το πρώτο φιλί του Θησέα, που σφραγίζει το τέλος.

Τη μοναξιά και τη συμφιλίωση με τον θάνατο.

Το πρώτο κρασί που την κερνά ο Διόνυσος.

Τα γέλια και τα δάκρυα των παιδιών της.

Η Αριάδνη ακούει.

Ακούει τα τραγούδια των μαινάδων, τραγούδια γυναικών που τόλμησαν.

Το πλοίο του Θησέα, που ξεμακραίνει χωρίς μαζί του να την παίρνει.

Το σώμα της Φαίδρας, που ανεμίζει κρεμασμένο στο δέντρο.

Το «γιατί» της Σεμέλης από τα βάθη του Κάτω Κόσμου.

Τη φωνή της Πασιφάης, που της φέρνει δάκρυα στα μάτια.

Η Αριάδνη οσμίζεται, βλέπει, αγγίζει, γεύεται, ακούει. Είναι ζωντανή.

Είναι;

Όχι.

Η Αριάδνη δεν ήταν ζωντανή μέχρι να καταφέρει να μιλήσει. Μέχρι να καταφέρει να μιλήσει και να πει τη δική της ιστορία. Τη δική της ιστορία με το δικό της στόμα.

Μέχρι τότε δεν υπήρχε χώρος για τη δική της ιστορία. Το στόμα της ήταν ραμμένο με βελόνα και κλωστή, έτσι όπως ήταν ραμμένα τα στόματα όλων των γυναικών.

Μέχρι να διαβάσω και να μεταφράσω αυτό το βιβλίο, τη μυθολογία δεν την αγαπούσα πολύ. Ίσως γιατί όλες τις ιστορίες τις είχα ακούσει έτσι όπως τις αφηγήθηκαν οι άντρες. Οι υπέροχοι, δυνατοί, ατρόμητοι και πανταχού παρόντες άντρες.

Είναι αλήθεια ότι οι άντρες είναι εξαιρετικοί αφηγητές -παραμυθάδες με τα όλα τους. Κι ακόμα μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι, χωρίς αυτούς, πολλές ιστορίες δεν θα είχαν ειπωθεί ποτέ και πουθενά. Υποκλινόμαστε στη σαγήνη τους και τους ευχαριστούμε.

Υπάρχουν όμως και ιστορίες, όπως αυτή του βιβλίου της Jennifer Saint, που από την αρχή μέχρι το τέλος της έχει γυναικεία φωνή. Τη φωνή μιας γυναίκας που οσμίζεται, βλέπει, αγγίζει, γεύεται, ακούει.

Μιας γυναίκας που τα έζησε και τα ένιωσε όλα.

Μιας γυναίκας που αποφάσισε να μιλήσει για όλες μέσα από την ίδια.

Ναι. Μετά από αυτό το βιβλίο θα διαβάσω ξανά τη μυθολογία. Αλλιώς. Προσπαθώντας ν’ ανακαλύψω τη γυναικεία φωνή πίσω από τις λέξεις και τις ιστορίες.

Θ’ ανοίξω καλά τα αυτιά μου και θα τις ακούσω από την αρχή. Θ’ ακούσω τις σιγανές φωνές, ακόμα και τις σιωπές των γυναικών. Γιατί είναι φορές που οι σιωπές και οι ανάσες είναι τόσο έντονες που μπορούν να σβήσουν κάθε άλλον θόρυβο, κάθε άλλον ήχο.

Αυτό συνέβη και με την Αριάδνη. Τη στιγμή που πέτρωνε, η Αριάδνη φώναξε και την άκουσαν όλοι. Για πρώτη φορά.

Λίγα λόγια για το ιστορικό μυθιστόρημα “Αριάδνη”

Βρείτε το βιβλίο εδώ!

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Το μυθιστόρημα – best seller των Sunday Times που αναβιώνει μαγευτικά τον αρχαίο μύθο της Αριάδνης

Η Αριάδνη, πριγκίπισσα της Κρήτης, μεγαλώνει χαιρετίζοντας κάθε πρωί την αυγή με χορούς και ακούγοντας τις ιστορίες της τροφού της για θεούς και ήρωες. Όμως κάτω από το χρυσό παλάτι αντηχούν τα συνεχή χτυπήματα από τις οπλές του αδερφού της, του Μινώταυρου, ενός τέρατος που ζητά θυσίες αίματος.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα της Αριάδνης, Jennifer Saint

Η Τζένιφερ Σεντ (Jennifer Saint) μεγάλωσε διαβάζοντας ελληνική μυθολογία και γοητευόταν πάντα από τις άγνωστες ιστορίες που κρύβονταν μέσα στους μύθους. Μετά από δεκατρία χρόνια διδασκαλίας σε σχολεία της Αγγλίας, έγραψε την Αριάδνη, που αφηγείται τον μύθο του Θησέα και του Μινώταυρου από την οπτική της Αριάδνης, της γυναίκας, δηλαδή, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του συγκεκριμένου μύθου.

Η Τζένιφερ Σεντ σήμερα ζει στο Γιόρκσαϊρ με τον σύζυγο και τα δύο της παιδιά, έχοντας τη συγγραφή ως κύρια απασχόληση.