-20%
Υψιπύλη
Original price was: 13,30 €.10,64 €Current price is: 10,64 €.
Ένα από τα τελευταία και πλέον περίτεχνα έργα του Ευριπίδη, που ωστόσο σώζεται αποσπασματικά.
- Description
- Συγγραφέας
Description
Η Υψιπύλη αποτελεί μια από τις τελευταίες τραγωδίες του Ευριπίδη και θεωρείται πως είναι από τα πιο περίτεχνα έργα του. Αν και δεν σώζεται ολόκληρη, έχουν διασωθεί μεγάλα αποσπάσματα του έργου.
Η Λήμνια Υψιπύλη, εξόριστη στην αυλή του βασιλιά της Νεμέας, προκαλεί χωρίς να το θέλει τον θάνατο του βασιλόπουλου. Από την τιμωρία που την περιμένει θα σωθεί την τελευταία στιγμή χάρη στον Διόνυσο, θεό του γένους της.
Το έργο περιλαμβάνει το αρχαίο πρωτότυπο κείμενο, απόδοση στη νεοελληνική, εισαγωγή και σχόλια.
Ευριπίδης
Τραγικός ποιητής, 5ος αι. π.Χ.
Ο Ευριπίδης (480-406 π.Χ.) καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. Κατά την παράδοση, γεννήθηκε στην Σαλαμίνα, την ημέρα της ναυμαχίας. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αθήνα, κατά τον χρυσό αιώνα του Περικλή, την περίοδο ακμής της αθηναϊκής δημοκρατίας, βίωσε όμως και τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Ο Ευριπίδης παρακολούθησε τις διδασκαλίες του Αναξαγόρα, του Πρόδικου και του Πρωταγόρα, και συνδέθηκε φιλικά με τον Σωκράτη. Για πρώτη φορά πήρε μέρος σε δραματικό αγώνα το 455 π.Χ., και από τότε δίδασκε τακτικά μέχρι τον θάνατό του. Έγραψε 92 δράματα, από τα οποία έχουν διασωθεί πλήρως μόνο 18. Ο Ευριπίδης βραβεύτηκε με την πρώτη θέση στα Μεγάλα Διονύσια 4 φορές εν ζωή, ενώ το τελευταίο του βραβείο το κέρδισε για τις Βάκχες μετά θάνατον (το έργο δίδαξε ο γιος του). Χαρακτηρίστηκε ως «ο τραγικώτατος των ποιητών» από τον Αριστοτέλη. Ανάμεσα στις διασημότερες τραγωδίες του κατατάσσονται οι Βάκχες, η Μήδεια, ο Ορέστης, η Ελένη, η Ηλέκτρα, η Ιφιγένεια εν Αυλίδι κ.ά. Είναι ίσως ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του αρχαιοελληνικού διαφωτισμού με σημαντικές επιδράσεις από τους σύγχρονούς του σοφιστές. Είναι επίσης ο κύριος εκπρόσωπος του ρεαλισμού στην δραματική ποίηση του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Ανάμεσα στις καινοτομίες του ξεχωρίζουν η ανάδειξη των πρωταγωνιστών με αντίστοιχη συρρίκνωση του ρόλου του χορού, και ο περιορισμός του ρόλου των θεών στην πλοκή, καθώς οι πρωταγωνιστές ευθύνονται οι ίδιοι για τη μοίρα τους.
